kurmaca kavramını belki bizler bulmadık ama babalar gibi yaşatıyoruz.
kurmacalıkları sevmiyoruz ama her düşündüğümüz, her anlattığımız kurmaca. yaşadıklarımızı, sevgilerimizi, arkadaşlarımızı kurmacalıklarla aktarıyoruz, doğal olanı bozmayı ve değiştirmeyi seviyoruz çünkü böyle olunca kral gibi hissediyoruz. kurmaca bir filmi başkasına anlatırken bile kurmaca anlatıyoruz, harmanlıyoruz kendi düşüncelerimizle.
hiç sevmiyoruz ama en baba sevgi sözlerini, yazılarını kurmacalıyoruz.
hiç yaşamıyoruz ama en baba anıları kurmacalıyoruz.
hiç aldatılmıyoruz ama en baba aldatmaları kurmacalıyoruz.
hiç çekmiyoruz ama en baba senaryoları kurmacalıyoruz.
hiç ilişkiye girmiyoruz ama en baba fantezileri kurmacalıyoruz.
hiç yalnız kalmıyoruz ama en baba yalnızlıkları kurmacalıyoruz.
hiç efkarlanmıyoruz ama en baba efkarlanma yollarını kurmacalıyoruz.
hiç özlemiyoruz ama en baba gurbetleri kurmacalıyoruz.
hiç öldürmüyoruz ama en baba ölümleri kurmacalıyoruz.
ve dahasını kurmacalaştırmaktan geri kalmıyoruz.
ve hiç duygusallaşmıyoruz ama en baba duygusallığı kurmacalıyoruz.
peki nerede gerçeklik? özü aramakla zaman kaybediyoruz peki gerçekleri algılıyor muyuz?
.
.
Yorumlar
Yorum Gönder